तर उपेंद्र सर्वप्रथम या मोहिमे मागच्या विचाराबद्दल थोडक्यात सांगा.. उपेंद्र.. (क्षणभर शांतता.. आणी पुन्हा).. उपेंद्र..!! उपेंद्र : नमस्कार.. मोहिमेबद्दल सांगायचं तर.. खानदेशातील किल्ले हे सह्याद्री पासून थोड्या अलिप्त अशा डोंगर रांगावर वसलेले आहे.. या रांगांना ‘गाळणा टेकड्या‘ असं म्हणतात आणि खानदेशातील  बराचसा भाग हा पूर्वी आदिवासी भाग म्हणून गणला जायचा.. या भागातील मरणप्राय उकाडा, अपुरे पर्जन्यमान, आणि भौगोलिक स्थिती यामुळे साताऱ्यातील माणगाव नंतर खानदेश हा भाग.. महाराष्ट्रातील मिनी वाळवंट आहे असा बऱ्याच जणांचा समज आहे.. म्हणून सहसा डोका फिरल्याशिवाय हौशी पर्यटक इकडे कुणी फिरकत नाही.. स्वतःला हाडाचे ट्रेकर्स म्हणवणारे गिर्यारोहक देखील या भागाकडे पाठ फिरवतात.. खानदेशावर मराठी आणि गुजराथी भाषेचा पगडा आहे.. अहिराणी भाषेत तुम्हाला दोन्ही भाषांचा संगम झालेला दिसेल.. पण वऱ्हाडी ठेचा आणि तोंडचं पाणी पळवणारी मिरची हि सुद्धा या देशात उगवते हे महाराष्ट्राला सांगायची वेळ आली आहे..  खानदेश जसा आदिवासी भिल्ल लोकांचा.. जसा तो गवळी राजे अहिर राजांचा.. तसाच तो जात्यावर पीठ दळता दळता सहजसुंदर आणि कानाला गोड वाटणाऱ्या   ‘मन वढाय.. वढाय, अरे खोप्यामधी खोपा‘.. अशा अवीट काव्य रचनाऱ्या थोर कवयित्री बहिणाबाई चौधरीचा हा खानदेश.. आणि म्हणुनच आम्ही खानदेश मोहिमेचा विडा उचलला.. ‘असेल जरी उन्हाचा कहर तरी पूर्ण करू खानदेशाची सफर‘ हे आमचे ब्रीदवाक्य आहे.. 

ब्रेकिंग न्यूज : पिसोळ गडावर एकाच दगडात कोरलेली अभिनव अशी नंदी आणि महादेवाची पिंड.. गडावरच्या गुहेत वटवाघूळांचा आतंक  !!!

मयूर : तसं बघितलं तर भामेर हा मी केलेला पहिला किल्ला.. भामेर गाव साधारण ५००० माणसांचं गाव.. गावातून शंकराच्या मंदिरापाशी पोहोचायचं आणि तिथून समोर पाहता.. एकूण चार डोंगरांवर बांधलेला.. भव्य-दिव्य असा भामेर किल्ला उर्फ भामगिरी नजरेस पडतो.. डावीकडच्या डोंगरावर.. हनुमान आणि गणपतीचे मंदिर आहे तर मधल्या डोंगरावर लेणी आणि बालेकिल्ला.. बालेकिल्ल्याचा माथ्यावर.. सती माता आणि हनुमानाचे मंदिर आहे.. तर उजवीकडच्या डोंगरावर पिराची कबर आहे.. मधल्या डोंगराच्या मागे जो डोंगर आहे त्याच्या परिघावर मध्यभागी अनेक लेणी कोरून ठेवली आहेत.. या गडावर ३६० हून अधिक लेणी आहेत असं आम्हाला आमचे गाईड ‘ओझरकर‘ यांच्याकडून कळलं.. गडाचा मुख्य दरवाजा मधल्या आणि उजव्या डोंगराला जोडणाऱ्या खिंडीत आहे.. पायथ्याच्या गावात.. तटबंदीचे अवशेष आणि भव्य दरवाजा पहायला मिळतात.. साधारण २५०० फुट उंचीचा गड दुपारच्या उन्हात चढणं हा एक अद्भूत अनुभव आहे.. शंकराच्या मंदिरापासून खिंडीत पोहोचायचं.. मग दवाजातून आत गेल्यावर डावीकडच्या पायऱ्यांनी आडवं चालत (Traverse) निघायचं.. वाटेत कातळात कोरलेल्या लेण्या आणि पाण्याचे टाके दिसतात.. इथल्या लेण्या १२-१३ व्या शतकातल्या आहेत.. मधल्या डोंगराच्या पोटात.. खूप खोल असा तुरुंग.. आणी उजवीकडच्या लेण्यामध्ये.. घोटाभर थंडगार पाणी  भरलेली लेणी वजा गुहा आहे.. निसर्गाचा हा अद्भूत आणि चमत्कार फक्त खानदेशात पाहून पुढे खिंडीकडे निघायचं.. मधल्या डोंगरावर एक कातळ तासून तयार केलेली खिंड आहे तिथं पोहोचायचं.. कमरेइतक्या पायऱ्या चढून गेल्यावर डावीकडे निजामपूर, समोर रव्या-जाव्या आणि उजवीकडे चौथ्या डोंगरावरच्या गुहांचे दर्शन घडते..  दुपारच्या उन्हात इथलं वारा पित थोडं वेळ बसायचं  आणि चार घास खावून पुन्हा बालेकिल्ल्याकडे निघायचं.. खिंडीतून पायऱ्या उतरून उजविकडची  वाट धरायची.. दरी डावीकडे आणि बालेकिल्ला डोक्यावर ठेवत तिरपं वर चढलं.. आपण गोड्या पाण्याच्या टाक्यापाशी येतो..  गाईड ओझरकर यांच्या म्हणण्यानुसार.. चार खाटांची दोर सरळ करून जेवढी लांबी होईल इतकी ह्या पाण्याच्या टाकायची लांबी आहे.. इथलं गोड पाणी ओंजळीने प्यायचं आणि पुन्हा तिरपं वर जात सती मातेच्या मंदिरा पाशी पोहोचायचं.. 

गडकोट २४ तास : खानदेशी किल्ल्यांची अनोखी सफर – भाग २