सातमाळा – एक कविता

सह्य पर्वताची माळ.. उभी साता डोंगराची
होड लागली नभाशी.. तिथं डोंगरमाथ्यांची

 उंच माथ्यावरी उभा.. एक अचल संन्यासी
बुध्याच्या शेजारी.. असे अहिवंत आभासी

काटा कन्हेरी बेलाग.. उभ्या कातळाला घोर
सात डोंगरी वसली.. सप्तश्रुंग माता थोर

शिवे रक्षिला मार्किंड्या.. राहे उंच माथ्यावरी
रवळ्या-जावळ्याची जोडी.. उभी डोंगर-पठारी

शेंबी धोड्प्याची नाचे.. सातमाळेच्या डोईला
वीट सोन्याची झेलुनी.. मेरू कांचन जाहला

राजदेहेरी सामोरी.. दिव्य इंद्राई नगरी
चंद्र्सेनाच्या डोईला.. चंद्रवडाची सावली

सह्य पर्वताची माळ.. अशी साता डोंगराची
दुर्ग-माथ्याची ही वाट.. होती दिव्य क्षणांची

माधव कुलकर्णी