जंजाळा ते नायगाव हा प्रवास अगदी निर्मनुष्य असा होता.. अंधारल्या वाटांच्या सोबतीने घाटनांद्रा मार्गे.. बनोटी गावी पोहोचलो आणी इथे शंकराच्या मंदिरात तंबू उभारला.. घर दूर सोडून आता आठ दिवस झाले होते.. त्यामुळे मंदिरातला मुक्काम आता अंगवळणी पडला होता.. इथे एक भल्या मोठ्या पिंपळाच्या झाडाखाली पथाऱ्या पसरल्या.. रात्रीचे साधारण अडीच वाजले असावेत.. पाठ टेकताच झोप लागली.. सकाळी एका शिवभक्ताला अशी भटकी मंडळी सकाळी सातवाजेस्तोवर लोळत आडवे पडलेले पहावलं नसावं बहुदा.. त्याने देवाकडे आमचा निषेध नोंदवण्यासाठी जोरदार घंटानाद केला.. टन्न्..!! आणि तो टणकन आवाज कानी पडताच अन्ना खेकसला कोण आहे रे.. तिकडे.. घणाघाती घंटा वाजविणारा चटकन तिथून पसार झाला.. तशी.. एक रम्य घणाघाती सकाळ झाल्याची जाणीव झाली.. मंदिराच्या परिसरात फेरफटका मारला आणि आपण एका निसर्गरम्य ठिकाणी नकळत येवून पोचल्याची पावती फाडणारा असा बेधडक निसर्गाविष्कार इथे पाहायला मिळाला.. नदीकाठचे मंदिर.. गगनाशी स्पर्धा करणारा मंदिराचा कळस.. आणि समोर अश्वत्थ वृक्ष.. वाटसरूना विनातिकीट सावली देणारा.. असा अश्वत्थ.. मंदिरात परमसिद्ध सिद्धेश्वर.. एक गुड मॉर्निंग झाल्यासारखं वाटलं.. बिगीबिगी आवरून.. नायगावकडे निघालो.. 

किल्ल्यावर जाण्याचा राजमार्ग हा मात्र जंगलातून जातो.. गौताळा अभयारण्याला डावीकडे ठेवत जाणा–या गाडी रस्त्याने गेल्यास आपण थेट माथ्यावरून हा किल्ला गाठू शकतो.. या शिवाय कन्नड–कोलापूर–नागापूर मार्गे पलीकडच्या बाजूने किल्ल्यावर येतं येते.. इथून गड चढण्यास अडीच ते तीन तास लागतात.. गौताळा अभायारण्य गाठायचं आणि पुढे ७–८ किमी वर डावीकडे कच्च्या गाडी रस्त्याने थेट किल्ल्याच्या लगतच्या डोंगरमाथ्यावर जाता येते.. हा रस्ता मात्र गौताळाच्या घनदाट जंगलातून जातो.. ऑफरोडींगचा दमदार अनुभव या रस्त्याने घेता येईल.. या रस्त्याने आल्यास इथे एक फोरेस्टची निरीक्षण चौकी आहे.. इथून डावीकडची वाट थेट अंतुर किल्ल्यावर घेवून जाते.. रस्ता जिथे संपतो तिथे डावीकडचे टेकाड चढून समोर तिरपे गेल्यास आपण खंदकापाशी येवून पोचतो.. इथून अजिंठा रांगेचा एक सुंदर नजरा आहे.. खंदकाची रचना अफलातून अशी आहे.. इतिहासाच्या मागावर जाताना हे असे समोर येणारे खंदक, तटबंदी, बुलंद दरवाजे.. आपल्याला चकित करून जातात आणि अशात एखादा भुयारी मार्ग असेल तर काही सांगायलाच नको..